Η Οδύσσεια μιας επιστροφής

Πώς να κάνεις 24ωρο το ταξίδι για Κέρκυρα...

Για πρωτοχρονιά πήγαμε με τα παιδιά Αθήνα. Αεροπορικώς. Τέσσερις μερούλες. Ή μάλλον 5.
Την προηγούμενη της επιστροφής μας, η μανούλα μου, μου πρότεινε να τσεκάρω την ώρα αναχώρησης. Η αντιδραστικότητά μου, όμως, που είναι ακόμα πιο έντονη μετά από μερικές μέρες ζωής στο πατρικό.... δε με άφησε να το κάνω. Έτσι, φτάσαμε στο Βενιζέλος τελευταία στιγμή για την πτήση των 8:30. Για να ανακαλύψω... ότι δεν υπήρχε πτήση των 8:30. Παρά μόνο εκείνη των 8 που φυσικά μόλις είχαμε χάσει.

Οκ. Κρίμα κλπ. Για καλή μου τύχη δε δούλευα τις δύο επόμενες ημέρες, οπότε υπήρχε η άνεση χρόνου - με το αντίστοιχο αντίτιμο φυσικά. Έκλεισα λοιπόν με επόμενη πτήση. Μεσημεριανή. Γυρίσαμε στο πατρικό μου και μετά από ένα 3ωρο ξανά αεροδρόμιο. Με τη διαφορά ότι πλέον στην Κέρκυρα είχε χιονίσει. Στην πόλη. Στο κέντρο. Μετά από δεν ξέρω πόσα χρόνια. Το αποτέλεσμα; Καθυστέρηση στην πτήση μας για να ακυρωθεί εν τέλει δύο ώρες αργότερα....

Κι εγώ; Με δύο νήπια 5,5 και 2,5 χρονών, έξαλλα και κουρασμένα. Ξύπνια από τις 6 και σε ένα χώρο αναμονής αεροδρομίου χωρίς κάτι να κάνουν. Για καλή μου τύχη τους είχα αγοράσει από ένα καινούριο βιβλίο και για ακόμα καλύτερη.... με την ίδια πτήση θα πετούσε και η κοπέλα που μου τα κρατάει στην Κέρκυρα, οπότε είχα τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια!

Στο διαταύτα; Επιστρέψαμε Κέρκυρα την επόμενη μέρα στις 9:40 το πρωί Έχοντας κάνει 3-4 πήγαινε-έλα μεταξύ Σπάτων και Άνω Πατησίων. Έχοντας ξυπνήσει δύο μέρες αχάραγο... και έχοντας πληρώσει 200€ επιπλέον αεροπορικά εισητήρια. Αυτό όμως που με πόνεσε πιο πολύ από όλα... ήταν τα δάκρυα στα μάτια του γιου μου, όταν μου παραπονέθηκε που δε θα έπαιζε με τα χιόνια.

Οπότε, έκανα την επανάστασή μου σαν μεγάλη έφηβη...αντέδρασα στις προτροπές της μητρός μου να διπλοτσεκάρω το εισητήριό μου... και κέρδισα την απογοήτευση του γιου μου και μια εικοσιτετράωρη ταλαιπωρία για όλους!! Μπράβο!!

*Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες της χιονισμένης Κέρκυρας τον Αλέκο και την Εύη. Περισσότερες φωτογραφίες εδώ