Το σκυλάκι μου θέλει (θέλω) να γίνει γονιός

Μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις των σκυλογονιών

Ίσως να μη συνειδητοποιούμε πόσο κακό κάνουμε αποδίδοντας στο σκύλο μας δικά μας συναισθήματα και καθρεφτίζοντας πάνω του δικές μας ανάγκες. Εξάλλου είναι μια πρακτική που ακολουθούμε και στα παιδιά μας!
Τα βλέπουμε σαν προέκταση του εγώ.... Όταν αποκτήσαμε το Χάρη, ο άντρας μου έχασε τα μυαλά του. Κάναμε όλα τα λάθη που ένας σκυλογονιός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να κάνει. Τον κακομάθαμε, τον ταΐζαμε από το τραπέζι, υποταχθήκαμε στις ανάγκες του κ.ο.κ. Φυσικά, ο άντρας μου έψαχνε και θηλυκιά να τον ζευγαρώσει, ώστε να διαιωνίσει το είδος του ο Χαρίνος... Και όλα τα άλλα οκ...τα πληρώσαμε οι ίδιοι....Αν, όμως, είχαμε ζευγαρώσει το Χάρη, τότε οι συνέπειες θα έπεφταν πάνω στα παιδιά του....
Οκ τα παρουσιάζω πολύ δραματικά ίσως, όμως και οι αριθμοί των αδέσποτων είναι δραματικοί. Ναι, σίγουρα φταίει η απουσία μίας ελεγκτικής αρχής. Το ότι δεν υπάρχει νομοθεσία, αλλά και πόροι ή εγκαταστάσεις για να περιοριστεί ο αριθμός των εγκαταλελειμένων ζώων, αλλά ας μη βγάζουμε την ουρά μας απέξω. Και η αλόγιστη αναπαραγωγή των σκύλων από ιδιώτες είναι ένας από τους λόγους. Όταν σκεφτόμαστε να βιώσει τη μητρότητα η σκυλίτσα μας έστω μία φορά στη ζωή της, χωρίς να σκεφτόμαστε πού θα πάνε τα 4 ή 5 ή 9 κουτάβια που θα γεννήσει και που φυσικά το πολύ στο δίμηνο θα της τα πάρουμε (εντάξει τη βίωσε τη μητρότητα, τώρα τέρμα!)... Όταν σκεφτόμαστε "πώς θα ευνουχίσω το λεβέντη μου, το μαγκίτη μου, το σκύλαρό μου".... Όταν σκεφτόμαστε πόσο καλό είναι το σκυλάκι μου ή πόσο όμορφο, ας το ζευγαρώσω να βγάλει ίδια ζωάκια... Συνεισφέρουμε στην αύξηση του αριθμού των αδέσποτων, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε, είτε όχι.



Ένας συνειδητοποιημένος και υπεύθυνος ιδιοκτήτης σκύλου, οφείλει να στειρώνει το ζωάκι του ή να το κρατάει περιορισμένο τις γόνιμες μέρες (αν είναι θηλυκό). Δεν έχουμε όλοι την ικανότητα να ζευγαρώσουμε τα ζώα μας. Δε γνωρίζουμε πώς να φροντίσουμε τα κουτάβια που θα προκύψουν στο -πολύ κρίσιμο για τη μετέπειτα ζωή τους- πρώτο δίμηνο. Είναι πολύ δύσκολο να βρούμε κόσμο να υιοθετήσει τα κουτάβια μας. Αλλά, ακόμα κι αν αυτό γίνει, δίνουμε τα κουτάβια -τις περισσότερες φορές- σε ανθρώπους, που τίποτα δεν τους δεσμεύει να τα αφήσουν στο δρόμο, όταν βρουν τα σκούρα σε 1-2 χρόνια.

Δεν είναι κακό, θεωρώ, να θες να έχεις στο σπίτι σου και στην καρδιά σου μια συγκεκριμένη ράτσα. Δεν πιστεύω ότι σε κάνει λιγότερο φιλόζωο το να θες να αγοράσεις ένα κόκερ, αντί να υιοθετήσεις ένα μπασταρδάκι. Όμως, σίγουρα, σε κάνει λιγότερο φιλόζωο και περισσότερο εγωιστή το να θες να ζευγαρώσεις το σκύλο σου, αγνοώντας τις συνέπειες. Και βέβαια, αν θες όπωσδήποτε, να έχεις στην οικογένεια σου ένα σκύλο ράτσας, θα πρέπει να έχεις και την οικονομική δυνατότητα να τον αποκτήσεις. Γιατί αγοράζοντας το λύκο από τον τυχαίο ιδιώτη που ζευγάρωσε την "Πρίνσες" με τον "Μπουτς" (που είναι μισός λύκος, μισός χάσκι), και πουλάει τα κουτάβια στη μισή τιμή από το εκτροφείο, δεν αγοράζεις λύκο. Αγοράζεις ένα ημίαιμο που μοιάζει με λύκο. Και αυτό θα μπορούσες να το κάνεις, χωρίς χρήματα, υιοθετώντας ένα αδέσποτο που μοιάζει με λύκο και σώζοντας μια ψυχούλα από τους δρόμους. Και αυτά τα λέω, έχοντας αγοράσει το Χάρη από έναν backyard breeder, στο 1/4 της τιμής από την τιμή του εκτροφείου. Από έναν άνθρωπο που είχε κουτάβια κάθε 6 μήνες. Που έκοψε την ουρά του Χάρη με λάστιχο. Που προεξέχει το τελευταίο του πλευρό, από αιμομικτική αναπαραγωγή -όπως μας είπε ο κτηνίατρος. Που είναι ένα πολύ φοβικό σκυλάκι, γιατί δεν το κοινωνικοποίησε η μαμά του -τα κουτάβια τα κρατούσαν σε ξεχωριστό χώρο, για την ασφάλειά τους, λέει. Τότε δεν ξέραμε. Θέλαμε Τζακ Ράσελ. Ήμαστε ενθουσιασμένοι και δεν είχαμε τα χρήματα να αγοράσουμε ένα κουτάβι από εκτροφείο, ούτε την υπομονή να περιμένουμε την επόμενη γέννα. Δεν αγαπάω το Χάρη λιγότερο για τα "κουσουράκια" του. Όμως, αυτό που κάνει ο άνθρωπος που μας πούλησε το Χάρη για το κέρδος, είναι λάθος. Και το ότι του έδωσα άλλον ένα λόγο να το κάνει -αγοράζοντας από εκείνον- είναι δικό μου λάθος.


Ας είμαστε, λοιπόν, λίγο περισσότερο ενημερωμένοι την επόμενη φορά που θα είμαστε έτοιμοι να αποκτήσουμε ένα σκυλάκι ή και γατάκι. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι επιλογές είναι περιορισμένες. Είναι ή pet shop (που συνήθως από πίσω κρύβονται τα παράνομα puppy mills ή cat mills) ή ιδιώτης αμφιβόλου δικαιοδοσίας. Υπάρχουν και κάποια εκτροφεία για κάποιες ράτσες, αλλά συνήθως οι τιμές είναι απαγορευτικές. Οπότε, αν είστε αποφασισμένοι να μην υιοθετήσετε από φιλοζωική ή καταφύγιο, τουλάχιστον κάνετε μια έρευνα πριν. Πόσο συχνά έχει κουτάβια ο άνθρωπος, από τον οποίο θα αγοράσετε; Πού διατηρεί τα κουτάβια του; Σας κάνει καμιά ερώτηση για το πού θα μεγαλώσει το κουταβάκι που αποκτάτε, για τον τρόπο ζωής σας (δείχνει δλδ να ενδιαφέρεται για το ζώο που φεύγει από το σπίτι του;) Ας συνεισφέρουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί, στη μείωση των αδέσποτων και στο τέλος της αλόγιστης αναπαραγωγής...