Τζακ Ρασελ

ΧΑΡΗΣ

Από παιδί ο άντρας μου ήθελε να πάρει σκύλο. Αλλά όπως πολλοί γονείς, έτσι και οι δικοί του διαφωνούσαν με αυτό. Του πήραν καναρίνια, του πήραν χρυσόψαρα, αλλά εκείνος ήθελε σκύλο. Εγώ από την άλλη είχα μεγαλώσει πάντοτε με σκυλιά.
Και όταν στα 22 μου πέθανε ο τελευταίος και οι γονείς μου είπαν ότι δε θέλουν να πάρουν άλλο σκύλο, μου κακοφάνηκε. Έτσι η απόφαση να πάρουμε σκύλο ήταν μάλλον μονόδρομος. Καθώς για τον άντρα μου ήταν το πρώτο κατοικίδιο, αποφασίσαμε να μη ρισκάρουμε υιοθετώντας ένα αδέσποτο -που δε θα ξέραμε τι θα μας βγει- και καταλήξαμε να αγοράσουμε τη χειρότερη, ίσως, ράτσα για κάποιον πρωτάρη... Πήραμε ένα Τζακ Ράσελ! 

Όταν είδαμε το μουσούδι του στην αγγελία πάθαμε πλάκα. Και ταξιδέψαμε τα απαραίτητα χιλιόμετρα για να τον δούμε από κοντά και να αποφασίσουμε αν θα τον αγοράσουμε. Μας κέρδισε αμέσως η αγγελική του φατσούλα. Έμοιαζε τόσο απροστάτευτος. Για να μην τα πολυλογώ, τον πήρα αγκαλιά και δεν τον ξανα-άφησα παρα μόνο σε στάσεις για να κάνει την ανάγκη του. Τον ονομάσαμε Χάρη. όχι επειδή ήταν χαριτωμένος, αλλά γιατί εκείνη την εποχή παρακολουθούσαμε το "Ουκ αν λαβοις" και ήταν το "καλλιτεχνικό" του Χάρου. :)

Από την αρχή μου έκαναν εντύπωση τα εξής:

-δεν ήταν ποτέ κουτάβι. Δεν είχε την αστάθεια, την αδεξιότητα που έχουν τα κουτάβια, δεν τον τρόμαζαν τα ύψη, σκαρφάλωνε σε σκαλιά και πηδούσε από σκαλιά σαν να το έκανε εκ γεννετής.

-ήταν σαν να ήταν εκπαιδευμένος να κάνει την ανάγκη του έξω. Πραγματικά μας πήρε λιγότερο από τρεις μέρες να τον εκπαιδεύσουμε. Και είχαμε ελάχιστα "ατυχήματα" σπίτι.

-ήταν πολύ ξεροκέφαλος. Όταν έβαζε κάτι στο μυαλό του ήταν σχεδόν αδύνατο να του αποσπάσεις την προσοχή. Ακόμα και αν τα κατάφερνες για λίγο, αμέσως μετά θα επέστρεφε σε αυτό που ήθελε να κάνει από πριν

Τον είχαμε κανα μήνα (όταν έκανε τα απαραίτητα εμβόλια) και μας είπαν ότι μπορεί να βγει βόλτα. Έμαθε το λουρί αμέσως αλλά για healing ούτε λόγος. Πολλή δύναμη και πολύ νεύρο. Στο δρόμο γινόταν πανικός. Ο άντρας μου τον έλεγε γκομενοπαγίδα και όχι άδικα. Δεν υπήρχε άνθρωπος (συνήθως κοπέλες) που να μην ασχοληθεί μαζί του. Μια Γερμανίδα μας σταμάτησε και μετά τα απαραίτητα κομπλιμέντα μας προειδοποίησε για την εφηβεία του, είπε, γύρω στους 18 μήνες. Εφηβεία; Έλα τώρα!

Είχαμε διαβάσει για τη ράτσα...Είχαμε μελετήσει. Αλλά η πραγματικότητα μας ξεπέρασε. Δεν ήμαστε έτοιμοι για εκείνον. Πριν καλά-καλά το καταλάβουμε μας είχε "καβαλήσει". Έκανε ό,τι ήθελε. Διάβαζε τη σκέψη μας.... Διαβάζαμε το Jack Russell for Dummies σαν μανιακοί, αλλά ο Χάρης ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά. Όλη αυτή η ενέργεια, όλη αυτή η σκανταλιά.... Απαιτούσε το 110% του χρόνου μας. Ήταν πανέξυπνος, μάθαινε κόλπα για πλάκα...αλλά δεν ησύχαζε ποτέ. Άρχισε να γίνεται επιθετικός με άλλα σκυλιά και ανθρώπους και ανυπόφορος στη βόλτα και τότε ήταν που αποφασίσαμε ότι έπρεπε να πάμε σε επαγγελματία.

Ευτυχώς με την κατάλληλη καθοδήγηση και πολλή δουλειά από μέρους μας, ο Χάρης συνήλθε. Είναι πάντα ένα απαιτητικό παιδί. Αλλά όσο μεγαλώνει και μετά και τη γέννηση των δύο παιδιών μας, έχει κάπως δεχτεί τη θέση του στην οικογένεια. Αυτό τον καιρό περνάει λίγο δύσκολα. Με δύο μωρά και χωρίς βοήθεια, ο χρόνος για το Χάρη είναι ελάχιστος και κάποιες μέρες ανύπαρκτος. Ευτυχώς, τώρα που ο γιος μου κοντεύει τα 4 (ο Χάρης είναι πια 5,5), παίζουν οι δυο τους και τρέχουν μέσα στο σπίτι και εκτονώνουν ο ένας τον άλλο. 

Τα Τζακ Ράσελ είναι μια πολύ απαιτητική ράτσα. Γύρω στα 1820 ο αιδεσιμότατος Τζον Ράσελ αποφάσισε να δημιουργήσει μία ράτσα, κατάλληλη να τον συνοδεύει στο κυνήγι αλεπούς. Για την επιλεκτική αναπαραγωγή του, επέλεγε τα καλύτερα τεριέ που έβρισκε και η ιστορική μητέρα των μικρών αυτών διαβολάκων ήταν η Τραμπ (Αλήτισσα). Τα Τζακ Ράσελ έχουν κυρίως λευκό χρώμα με κάποια μπαλώματα ή και πιτσιλιές σε μάυρο ή καφέ. Έχουν πανέξυπνα, αεικίνητα μάτια με ένα πολύ χαρακτηριστικό σκανταλιάρικο βλέμμα. Έχουν ανυπολόγιστα ποσά ενέργειας, απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και χαρακτηριστική άγνοια του μεγέθους τους. Είναι ανθεκτικά στον πόνο και με εξαιρετικά ηγετικό χαρακτήρα. Δεν είναι κατάλληλα για μικρά παιδιά, καθώς δεν ανέχονται και πολλά-πολλά. Είναι πολύ εύκολο να γίνουν επιθετικά γι' αυτό και χρειάζονται εκπαίδευση και εκτόνωση. Ένα Τζακ Ράσελ μπορεί να σε συνοδεύσει παντού. Όσο πιο πολύ χρόνο περνάει μαζί σου τόσο πιο πολύ μαθαίνει τις συνήθειές σου και προσαρμόζεται σε αυτές. Έχει ανάγκη την ανθρώπινη συντροφιά και παθαίνει κατάθλιψη όταν είναι πολλές ώρες μόνο του. Θέλει όπωσδήποτε να ασκείται. Αν δεν του παρέχει την απαραίτητη άσκηση το αφεντικό του, τότε θα ψάξει μόνο του τρόπους να εκτονωθεί με απρόβλεπτες συνέπειες! Με τον καιρό εξελίχθηκαν σε κυνηγούς τρωκτικών γι'αυτό και τους είναι σχεδόν αδύνατο να αγνοήσουν κάτι που κινείται γρήγορα. Μαθαίνουν κόλπα πολύ εύκολα γι'αυτό και συχνά επιλέγονται για το χώρο του θεάματος. Το σώμα τους είναι γεροδεμένο, μυώδες και νευρικό. Το μουσούδι τους μυτερό και τα αυτιά τους σε ηρεμία πρέπει να πέφτουν μπροστά σχηματίζοντας ανάποδο τρίγωνο. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με το ύψος (Πάρσον και Τζακ) και σε τρεις ανάλογα με το τρίχωμα (κοντότριχα, μακρύτριχα, σπαστά). 

Το Χάρη τον λατρεύω. Είναι το πρωτότοκο παιδί μου. Είναι ο πρώτος σκύλος που έχω προσωπικά την ευθύνη του και όχι οι γονείς μου. Αλλά δεν ήταν εύκολο να βρούμε τις ισορροπίες μας μαζί του. Θέλει πολλή υπομονή, εμπειρία, αυστηρότητα. Και φυσικά χρόνο ή πολύ χώρο και ένα ακόμα σκύλο! Αυτό τον καιρό ο Χάρης είναι αρκετά αδικημένος ως προς αυτό το τελευταίο. Ελπίζω μεγαλώνοντας λίγο ακόμα τα παιδιά μου να του δώσω λίγο περισσότερο χρόνο και ποσοτικά και ποιοτικά. Με παρηγορεί που ξέρω ότι μου συγχωρεί αυτή την αναγκαστική παραμέλησή του, αλλά και με θλίβει ταυτόχρονα.

Χάρη! Θα έρθουν καλύτερες μέρες! Σ'αγαπώ!

Κι άλλες φωτογραφίες του Χάρη εδώ. Προσθέστε και δικές σας!