Πανσεληνος

Ελένη. Σήμαινε λαμπερή, αστραφτερή. Υπάρχει μία υποψία ότι έχει κοινή ρίζα με τη σελήνη.

Πάντα το φεγγάρι ασκούσε ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου. Το αγαπημένο μου είναι όταν είναι ένα νυχάκι στον ουρανό. Ένα φωτεινό νυχάκι που αν κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις και το υπόλοιπο, απλά σκοτεινό. Από την άλλη η πανσέληνος, όταν η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού εκτίθεται στα μάτια μας ολοστρόγγυλη και πλήρης, πάντα μου δημιουργούσε ένα δέος. Ένα άγχος, έναν εκνευρισμό, μια μελαγχολία.

Το φεγγάρι πάντα έχει κάτι να κρύψει. Πάντα έχει τη σκοτεινή του πλευρά. Πάντα κρατάει κάτι για τον εαυτό του. Κρατάει τις ισορροπίες. Δεν "ντρέπεται" γι'αυτό που είναι, αλλά δεν το δείχνει και άνευ όρων. Ναι, μπορείτε να με δείτε μία φορά το μήνα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι τα βλέπετε όλα. Αλλά έχω άλλο τόσο από πίσω....(κι αυτό δεν το βλέπετε!) Είναι αυτό μοναξιά, είναι μοναχικότητα ή είναι υγεία;