Η Σκια του Ανεμου / Carlos Ruiz Zafon

Κάποια στιγμή, σε κάποια γενέθλια, κάποιος που καμία σχέση με τα βιβλία δεν είχε, μου έφερε δώρο αυτό το βιβλίο. Είπε ότι το διάλεξε, επειδή τότε μάθαινα Ισπανικά και ο συγγραφέας του είναι Ισπανός. Το βιβλίο έμεινε στο ράφι πολύ καιρό, γιατί πολλά άλλα είχαν προτεραιότητα και οκ...πόσο καλό θα μπορούσε να είναι επειδή απλά το έγραψε κάποιος Ισπανός.
Μια μέρα ήρθε όμως η σειρά του. Νομίζω τρεις μέρες μετά, είχα ολοκληρώσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυθιστορήματα που έχουν πέσει στα χέρια μου. Έκτοτε το έχω διαβάσει άλλες δύο φορές. Μία αμέσως μετά την πρώτη.... γιατί, όταν διαβάζεις κάτι μονορούφι... συνήθως με μια επανάληψη ανακαλύπτεις κι άλλα πράγματα που η πρώτη ανάγνωση δε σε άφησε να δεις. Και μία για να το θυμηθώ όταν αγόρασα ένα sequel.

Η Σκιά του Ανέμου είναι ένα μυθιστόρημα για ένα μυθιστόρημα που λέγεται "Η Σκιά του Ανέμου"! Είναι ένα βιβλίο που μέσα από τις σελίδες του ξεπηδούν έρωτες, μυστήριο, μαγεία, ένοχα μυστικά. Ο Ντάνιελ διαλέγει το μυθιστόρημα αυτό από το Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων. Μια μυστική βιβλιοθήκη, όπου υπάρχουν βιβλία ξεχασμένα που περιμένουν αυτόν που θα τα υιοθετήσει και θα τα βγάλει από τη λήθη. Το βιβλίο τον συνεπαίρνει. Το έχει γράψει κάποιος Χουλιάν Καράξ και ο Ντάνιελ αποφασίζει να βρει και τα υπόλοιπα βιβλία του. Ανακαλύπτει, όμως, πως υπάρχει κάποιος που επίσης αναζητά τα βιβλία του Χουλιάν Καράξ, καταστρέφοντας όλα τα αντίτυπα και κάνοντας το δικό του, το μοναδικό που έχει απομείνει.

"Τα βιβλία είναι καθρέφτες: βλέπεις σ'αυτά πράγματα που έχεις ήδη μέσα σου"

"Κάθε βιβλίο, κάθε τόμος που βλέπεις, έχει ψυχή. Την ψυχή εκείνου που το έγραψε και εκείνων που το διάβασαν και έζησαν και όνειρεύτηκαν μαζί του. Κάθε φορά που ένα βιβλίο αλλάζει χέρια, κάθε φορά που κάποιος διαβάζει τις σελίδες του, το πνεύμα του μεγαλώνει και δυναμώνει."

"Οι άνθρωποι μιλούν πολύ. Ο άνθρωπος δεν κατάγεται από τον πίθηκο. Κατάγεται από τον παπαγάλο."