Η Διροφιλαρίωση ( σκουλήκι της καρδιάς )

Ασθένειες σκύλων

Η διροφιλαρίωση, κοινώς το σκουλήκι της καρδιάς, είναι μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες που μπορεί να προσβάλει ένα σκύλο. Θα σας πω δυο πράγματα γιαυτό και τη σοβαρότητα της ασθένειας, μέσα από την εμπειρία μου και έτσι όπως το έζησα πρόσφατα εγώ. 

Τη Νέλλη τη φέραμε σπίτι μας πριν από εφτά μήνες. Ήταν δύο χρονών περίπου όπως μας είπε ο κτηνίατρος και την είχαν προφανώς παρατήσει...
Μου έκανε από την αρχή εντύπωση πόσο υποτονική και ήσυχη ήταν, αλλά επειδή η προηγούμενη σκυλίτσα μου ήταν μια πολύ ζωηρή παρουσία, υπέθεσα ότι απλά η Νέλλη έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Όμως εκείνο που με έκανε να ανησυχήσω, ήταν ότι λαχάνιαζε πολύ εύκολα, κουραζόταν τρομερά γρήγορα μετά από λίγα λεπτά παιχνίδι, τρέξιμο ακόμα και απλό περπάτημα, και επίσης ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου της ανέπνεε γρήγορα και "βαριά". Σαν να δυσκολευόταν να αναπνεύσει, σαν να της τελείωνε το οξυγόνο, σαν λαχάνιασμα ας το πούμε. Λίγες μέρες αργότερα, αφού δεν την αναζήτησε κανείς και αποφασίσαμε να την κρατήσουμε, πήραμε τη Νέλλη στον κτηνίατρο να της κάνουμε όλες τις σχετικές εξετάσεις. Εκεί ο γιατρός μας ανακοίνωσε ότι έχει διροφιλαρίωση, και μας ενημέρωσε σχετικά με την ασθένεια αυτή. 

Η διροφιλαρίωση είναι γνωστή και ως σκουλήκι της καρδιάς, και είναι ακριβώς αυτό που περιγράφουν οι τρεις αυτές λέξεις.  Μεταδίδεται από μολυσμένο κουνούπι, εκδηλώνεται 6-9 μήνες μετά τη μόλυνση του ζώου και μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο αν δεν θεραπευτεί. Η νόσος προκαλείται από το παράσιτο Dirofilaria Immitis και μολύνει εκτός από τους σκύλους, γάτες, αλεπούδες και άλλα 30 περίπου είδη ζώων. Τα παράσιτα αναπτύσσονται στο δεξιό κόλπο, στη δεξιά κοιλία της καρδιάς και στην πνευμονική αρτηρία. Οι αλλοιώσεις που προκαλούνται οδηγούν σε σοβαρές βλάβες της καρδιάς, των πνευμόνων, των νεφρών, σταδιακά σε υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια και τελικά καταστροφή του ήπατος και το θάνατο.

Τα συμπτώματα που συνήθως παρουσιάζονται είναι εύκολη κόπωση, ανορεξία, αναιμία, κατάπτωση, απώλεια βάρους, κακή ποιότητα δέρματος και τριχώματος, ενώ βαριά μολυσμένα σκυλιά μπορούν να παρουσιάσουν επίμονο βήχα.
Όσο δε για τη θεραπεία, η διαδικασία ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολη. Ο κτηνίατρος μας είπε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν πολύ σημαντικό να ακολουθήσουμε κατά γράμμα τις οδηγίες του, αλλιώς υπήρχε πιθανότητα να τη χάσουμε... Της έγιναν δυο ενέσεις ενηλικιοκτόνου φαρμάκου, μία κάθε 24 ώρες και από την πρώτη κιόλας στιγμή έπρεπε να μείνει όσο το δυνατό περιορισμένη για 29 ημέρες!!! Παράλληλα ξεκίνησε η χορήγηση αντιπηκτικών. Ο στόχος της θεραπείας είναι η εξουδετέρωση των ενήλικων παρασίτων, και για το λόγο αυτό είναι σημαντικός ο περιορισμός του ζώου ώστε να μην πάθει πνευμονική εμβολή. Είχαμε φοβηθεί τόσο πολύ μήπως δεν τα καταφέρναμε και γιαυτό αποφασίσαμε να την πάμε σε ένα "ξενοδοχείο σκύλων" της περιοχής, όπου υπήρχε ειδικά διαμορφωμένος χώρος για τέτοιες περιπτώσεις. Φυσικά ήταν πολύ δύσκολο για μας - και για εκείνη φαντάζομαι- αφού δεν επιτρεπόταν ούτε να τη δούμε, για να αποφύγουμε τους έντονους ενθουσιασμούς και  τα χοροπηδητά της. 
Οι μέρες πέρασαν αργά... τη σκεφτόμασταν μόνη σε ένα κλουβί και στεναχωριόμασταν. "Θα νομίζει ότι την παρατήσαμε και μεις" σκεφτόμουν... ίσα που μας είχε συνηθίσει!!! Περιττό να σας πω ότι δεν άντεξα 29 ημέρες. Στις 15 ημέρες ζήτησα από τον κτηνίατρο να την πάμε σπίτι με την υπόσχεση ότι θα είμαστε απόλυτα προσεκτικοί. Και ήμασταν...
Πρόσφατα κάναμε το επαναληπτικό τεστ. Η Νέλλη είναι μια χαρά και ελπίζουμε να μείνει κοντά μας για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Και επειδή δεν αποκτά ανοσία στην ασθένεια αυτή ο σκύλος, και μπορεί να ξαναμολυνθεί δίνουμε μεγάλη βάση στην πρόληψη. Μην ξεχνάτε ποτέ τα αντιπαρασιτικά κολάρα και αν είναι δυνατό το ψεκασμό του χώρου του σκύλου και του σώματός του, ειδικά την ώρα που σουρουπώνει ή ξημερώνει.