Far from the madding crowd / Thomas Hardy

Περιμένοντας να γεννήσω το δεύτερο παιδάκι μου και με τις ορμόνες μου να κάνουν τη διάθεσή μου να χορεύει tango, διάλεξα να δω το Far from the madding Crowd, μη γνωρίζοντας πως ήταν βασισμένο σε βιβλίο. Κάτι με τράβηξε σ’ αυτή την ταινία {θες οι ερμηνείες, θες το τοπίο, θες το ότι παρουσιάζει τη γυναίκα με ένα φαλλοκρατικό φεμινισμό(;;;)} και έτσι αποφάσισα να αγοράσω το βιβλίο. Δεν το βρήκα μεταφρασμένο στα ελληνικά και ευτυχώς! Ο τρόπος που γράφει ο Thomas Hardy είναι συγκλονιστικός. Σε ρουφάει από τις πρώτες κιόλας παραγράφους.

Αφηγείται την ιστορία της Bathsheba Everdene. Μιας υπεροπτικής, γοητευτικής, ανεξάρτητης γυναίκας, που ο χαρακτήρας και η μοίρα της, την οδήγησαν να γνωρίσει την τραγωδία, αλλά και τον αληθινό έρωτα.

Οι περιγραφές των τοπίων είναι σαν πίνακες ζωγραφικής. Οι μεταφορές που χρησιμοποιεί ευφάνταστες. Προσωπικά βαριέμαι να διαβάζω περιγραφές τοπίων. Ειδικά τοπίων που δε γνωρίζω. Και όμως σε αυτό το βιβλίο τις βρήκα διασκεδαστικές.

Δεν είναι άλλο ένα ρομαντικό μυθιστόρημα. Η πρωταγωνίστρια δεν είναι καν συμπαθητική. Όλοι οι πρωταγωνιστές έχουν ελαττώματα. Ενοχλητικά ελαττώματα. Το βιβλίο είναι γεμάτο αντιθέσεις, ανατροπές, μυστήριο. Οι χαρακτήρες εκκεντρικοί με έναν πολύ οικείο τρόπο. Δε σε αφήνει ξεκάθαρα να συμπαθήσεις ή να αντιπαθήσεις κανέναν. Και αν και το τέλος είναι μάλλον το αναμενόμενο, σου αφήνει και ένα αίσθημα αδικίας. Δεν μπορώ να πω περισσότερα χωρίς να αποκαλύψω το τέλος, αλλά θα πω αυτό. Διαβάστε το. Αξίζει.


Ας μας πει ο Thomas Hardy λίγα λόγια για τους χαρακτήρες:

Bathsheba Everdene : “…I shouldn’t mind being a bride at a wedding, if I could be one without having a husband.”

Sergeant Troy’s philosophy of life “… the past was yesterday; the future, tomorrow; never, the day after.”

Farmer Boldwood: “He was erect in attitude, and quiet in demeanour. One characteristic pre-eminently marked him – dignity.”

Gabriel Oak: “…when his friends and critics were in tantrums, he was considered rather a bad man; when they were pleased, he was rather a good man; when they were neither, he was a man whose moral colour was a kind of pepper-and-salt mixture.”